جمعه روز بدی بود

ساعت یک ظهر خانه ما به داغ ندا نشست ، به داغ نداها نشست هر بار که نام ندا در خانه ما از هر رسانه ای می آید بغض و اشک با هم دست به دست هم میدهند تا اشک هایمان به بانگ الله اکبر در بالای پشتبانمان تبدیل شود . چه غریبانه به زمین نشست این بانوی ایران . اکنون دیگر در و دیوار شهر من نام او را صدا میزند و شعر مرگ او را میسراید .

به یادش مبارزه میکنیم .

در و دیوار شهر من اینگونه است .


حضرات حاکم بر ایران این نوشته ها این شعار ها این مردم مبارز این زنان و مردان دست نشانده بیگانه نیستند ، بیگانگان شما هستید که با ملت خویش اینگونه بیگانه اید که جوانان کشور را نمیشناسید . حضرات ولایت فقیه ما با شما به اعتراض مسالمت آمیز برخواستیم شما با گلوله سینه زنان و دختران مردان و جوانان مرا دریدید ، شما همان هایی هستید که دستور دادید به هر وسیله ای به جان زن مسنی بی افتند که در انقلابی که شما به قدرت رسیدید مبارزه نموده است . جناب آقای خامنه ای و تمامی فرمان بردران ایشان ما نه بیگانه هستیم و نه اغتشاشگر ما تک تک مان انسان هستیم که مجموعه ی ما ایران نام دارد .